วันอาทิตย์ที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2555

กำเนิดพี่น้องดำเนินสะดวก


กำเนิดพี่น้องดำเนินสะดวก
โดย เล็ก 207



ความเดิม ที่ขออนุญาตอ้างถึง
**************************************************************************************************

ผมขอทำความเข้าใจ เพื่อซักซ้อมกันก่อน   ก่อนที่ท่านจะอ่านเรื่องเล่าในตอนต่อไปของผม

BU207
คือกลุ่มนักเรียนช่างกลบูรณพนธ์ ที่กลับบ้านโดยใช้เส้นทาง แฮปปี้แลนด์-วัดศรีเอี่ยม-แฮปปี้แลนด์ เพื่อนทั้งหมดจะเรียนรอบค่ำ กิจกรรมในช่วงกลางวันของกลุ่มเพื่อนส่วนมากก็จะพี๊ พี๊ และก็พี๊ มีผมคนเดียวที่กลางวันเป็นกรรมกรแบกหาม อยู่ที่โอสถสภา ถนนรามคำแหง

กลุ่ม 207 นี้ จะว่าไปแล้ว ก็เปรียบเสมือนชนกลุ่มน้อย ตามตะเข็บชายแดน เพราะมีกำลังพลอยู่ 10 คนโดยประมาณ ในขณะที่ประชากรโดยรวมของบูรณพนธ์มีอยู่หลักหลายร้อย / เรื่องเล่าของผมจึงเป็นเพียงเรื่องเล่าของกลุ่มเพื่อนกลุ่มเล็กๆ ที่จะว่าไปแล้ว ไม่ได้มีความโดดเด่นอะไรในยุทธจักรช่างกลนักในยุคนั้นเลย อีกทั้งที่บูรณพนธ์ เรายังมีทั้งสาย 129 สายบางพลี สายสำโรง สายปากน้ำ สายคลองเตย สายบัวขาว และอีกมากมาย ที่จะว่ากันไปแล้ว มีความโดเด่น และมีเหตุการณ์ที่น่าบันทึกไว้เป็นตำนานของบูรณพนธ์มากกว่า BU207 ซะอีก

เพียงแต่จะหาคนที่ว่างงานอย่างผม มานั่งเล่าเรื่องราวเก่าๆแบบนี้ ไม่ค่อยได้ ด้วยภาระหน้าที่รับผิดชอบทั้งต่อตัวเอง ครอบครัว ที่ทำงาน และบางคนต่อสังคม หลายคนคงทำได้แค่ นั่งอ่านเรื่องราวเอาจากผม ให้เลือดสูบฉีดเล่น หน้าจะได้มีเลือดฝาดกลับมาเป็นหนุ่มกันอีกครั้ง

ถ้าพวกท่านเข้าใจตรงนี้   ที่นี่ ก็มีอะไรให้ท่านได้ค้นหาอีกมากมาย ทั้งผ่านคีย์บอร์ดผม และผ่านเพื่อนพ้องน้องพี่ของผม .....
********************************************************************************************************** 

*****เริ่มเรื่อง*******
กำเนิดพี่น้องดำเนินฯ


 
สำหรับแฟนๆของผม ถ้าท่านต้องการให้ผมเล่าเฉพาะเรื่องประเภทเลือดท่วมจออย่างเดียว  ท่านต้องอดใจรอซักหน่อยนะครับ   เพราะก่อนที่ท่านจะได้รับรู้เรื่องราว อันเกี่ยวเนื่องด้วยประสบการณ์ของ BU207ค่ำ ที่ชีวิตอาชีวะ ผูกติดกับ ความเป็นความตายตลอดช่วงเวลา 2-3ปี ในสีเสื้อ บุรณพนธ์  ผมอยากให้ท่านได้ เรียนรู้ถึงตัวละครแต่ละตัว ที่จะเข้ามามีบทบาทสำคัญในเรื่องเล่าของผมในแต่ละตอน ต่อจากนี้ไป

และ มหากาฬย์ 207 ของผม  ก็มิอาจครบถ้วนสมบูรณ์ได้ หากขาดตัวละครสำคัญทั้งสองตัวนี้   แต่เหตุที่ผมเลือกเล่าเรื่องราวของตัวเองก่อนในตอนปฐมบท (ตอนที่ 4)  ก็เนื่องจากผมนั้นสามารถที่จะยืดอก รับผลกระทบทั้งหลาย ที่จะตามมาจากการเล่าเรื่องของผมได้ โดยมิต้องปรึกษาใคร  และแม้ตัวละครอื่นๆในเรื่องเล่ามหากาฬย์ของผมล้วนแล้วแต่เป็นเพื่อนสนิทกัน   แต่ผมก็จำเป็นต้องขออนุญาตจากเจ้าตัวก่อน เพราะสถานะในปัจจุบันของแต่ละคนล้วนเปลี่ยนไปจากเดิมทั้งสิ้น  มีเพื่อนรักของผมหลายคน ได้หมดลมหายใจลงไปแล้ว   ผมก็ยังต้องขออนุญาตคนข้างหลังพวกเค้า เพื่อให้มั่นใจว่า ผมจะได้รับความยินยอมจริงๆและไม่เป็นการรบกวนความสงบ ในภพปัจจุบัน อันเป็นที่สถิตของบรรดาเพื่อนผม  ที่เดินทางไปรอผมอยู่ก่อนแล้ว ในอีกสถานที่นึง .....

กำเนิดพี่น้องดำเนินสะดวกฯ  เรื่องเล่าถึงสองพี่น้อง ตัวละครเอกอีกคู่หนึ่ง  ที่คนนึงมาจากดำเนินสะดวก อีกคนมาจากแม่กลอง แม้จะอยู่คนละจังหวัดแต่ในความเป็นจริงทั้งราชบุรีและสมุทรสงคราม เป็นเขตเชื่อมต่อกัน และที่สำคัญบ้านของทั้งคู่ก็อยู่ห่างกันไม่กี่กิโล   และด้วยมีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน เส้นทางเดินของทั้งคู่ จึงเดินเคียงคู่กันมาตลอดในช่วงสมัยวัยรุ่น  แมงวันญาติผู้พี่ และ เก่งดำเนินญาติผู้น้อง

ทั้งสองคน เป็นตัวละครสำคัญในเรื่องเล่าตอนที่ 3 ของผม  และในหมู่เรา ไม่มีใครสงสัยในตัวของสองพี่น้อง แห่งดำเนินสะดวกฯ และจะว่าไปแล้ว  บุรณพนธ์ไม่เคยสงสัยในตัวตนของสองพี่น้องจากลุ่มแม่น้ำแม่กลองเลย ……………… 

เล่าถึง ดำเนินสะดวกฯ ผมก็อยากเล่าประวัติความเป็นมาของที่นี่โดยย่อ เพื่อให้ท่านทั้งหลาย ได้รู้มากกว่า การอ่านเอามัน เพียงเท่านั้น  เอาแก่นติดตัวกลับไปด้วย จะเป็นพระคุณยิ่งต่อผม

ในปีพุทธศักราช 2400 ในสมัยรัชกาลที่ 4 พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว  ทรงพระราชดำริว่าเนื้อที่ดินในเขตอำเภอดำเนินสะดวก จังหวัดราชบุรี   และอำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสงคราม เป็นพื้นที่ดิบราบลุ่ม มีอาณาบริเวณหลายหมื่นไร่  หากให้ขุดคลองขึ้น โดยผ่านพื้นที่ทั้งสองอำเภอก็จะเกิดประโยชน์มากมาย แก่ราษฏรที่จะเข้ามาจับจองที่ดินประกอบการเกษตร ลำคลองนี้จะเป็นเส้นทางลำเลียงสินค้าเข้าสู่ตัวเมืองหลวงได้สะดวก เป็นเส้นทางคมนาคมระหว่างกรุงเทพฯ กับจังหวัดราชบุรี  การขุดคลองเริ่มต้นจากจุดริมแม่น้ำท่าจีน ตำบลบางยาง อำเภอบ้านแพ้ว จังหวัดสมุทรสงคราม เป็นเส้นตรง ผ่านตำบลโคกไผ่ (ปัจจุบันคือตำบลดอนไผ่) และขุดผ่านเข้ามาในเขตอำเภอปากคลองแพงพวย (อำเภอดำเนินสะดวกเดิม) จนถึงแม่น้ำแม่กลอง ที่ปากคลองบางนกแขวก  คลองนี้ได้ทำการขุดสำเร็จเมื่อปีพุทธศักราช 2410  พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ให้กระทำพิธีเปิดใช้คลองเมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม ปีพุทธศักราช 2411 (ที่มา www.ratchaburi.go.th)
“”””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””’

กลับมาต่อที่เรื่องเล่าของผม...

คืนวันศุกร์ที่ 23 กันยายน ปีพุทธศักราช 2537 กลุ่มศิษฐ์เก่าบุรณพนธ์ รอบค่ำสาย 207 พร้อมกับเพื่อนบุรณพนธ์ในแก๊งค์อื่นๆที่สนิทกัน ทั้งหมดมีนัดที่หอประชุม โรงเรียนวัดโชฯ ภายในตำบลดำเนินสะดวก

ทั้งอีก สมาชิกสภาผู้แทนราษฏร ของจังหวัดราชบุรี , ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่, นักธุรกิจ พ่อค้า มากหน้าหลายตา ก็มีนัดเช่นเดียวกันกับพวกเราที่นี่  ในค่ำนี้

 ด้วยความที่พวกเราเป็นเด็กช่างกลชานเมืองธรรมดา และเพื่อนก็สนิทกันมาก เราจึงไม่ค่อยคุ้นเคยกับพิธีการต่างๆนาๆ ในคืนนั้น  คืนที่ผมได้เห็นเพื่อนร่วมแก๊งค์ผม  ได้เข้าพิธีวิวาห์กับแฟนสาวแสนสวย  คู่ชีวิตของเพื่อนในอนาคตและเป็นแม่ของลูกในปัจจุบัน ทั้งยังดำรงตำแหน่ง นายกเล็ก แห่งเมืองดำเนินฯ ต่อจากเพื่อนของผม ที่เสียชีวิตลงในอุตบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อต้นปี 2555 ที่ผ่านมานี้  ในพิธีคืนนั้น  คืนที่มีแขกเหรื่อมากมายและล้วนแต่เป็นบุคคลสำคัญในจังหวัดราชบุรีทั้งสิ้น  .......

ผมกำลังพูดถึง เก่งดำเนินฯผู้ผ่านชีวิตอาชีวะและชีวิตส่วนตัวในพื้นที่ มาอย่างโชกโชน  ในชีวิตอาชีวะ เก่งดำเนิน ได้เข้าศึกษาที่ เซนต์จอห์น / ปัจจะฯ / และแน่นอน มาลงเอยที่ บุรณพนธ์   ...

เก่งดำเนินฯเป็นคนพื้นเพ ดำเนินสะดวก  ตั้งรกรากตั้งแต่ครั้งรุ่นปู่  ครอบครัวเป็นคนไทยเชื้อสายจีน ที่ยึดอาชีพค้า-ขาย หอมกระเทียมในย่านดำเนินสะดวก มาแต่เดิม จนธุรกิจผ่านมือมาถึงรุ่นที่ 2 คือเตี่ยของ เก่ง   ซึ่ง เตี่ย นั่นเอง ที่ถือเป็นต้นแบบสำคัญของเพื่อนผมคนนี้  เตี่ย เป็นคนตรง  ใจถึง เพื่อนมาก และทำอะไรจริงจัง     เตี่ย และ แม่ส่วน  แม่ของเก่ง  จึงพาธุรกิจ หอม-กระเทียม เข้ามาที่ตลาดน้ำ และตั้งหลักที่นั่น  ธุรกิจดีขึ้นจนตั้งตัวได้ และมีความมั่นคงและมั่งคั่งขึ้นตามลำดับ 

มีครั้งนึง ที่เตี่ยโดนลอบทำร้าย หลังจากเดินทางออกจากบ่อน จนต้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลในกรุงเทพฯ ผมและเพื่อนในกลุ่ม 207 ค่ำ  ก็ได้มีโอกาส ทำหน้าที่ยามรักษาความปลอดภัยให้เตี่ย ที่โรงพยาบาลแห่งนั้น จนกระทั่งเตี่ยหายดีและกลับไปพักรักษาตัวที่บ้าน   และแน่นอน คนที่ลอบกัดเตี่ย   ก็ได้รับการชำระเรียบร้อยแล้ว จากน้ำมือของ สองพี่น้องแห่งลุ่มแม่น้ำแม่กลอง .....  

ในอดีต มีนักเลงหลายคน ที่สร้างชื่อขึ้นมากจากดินแดนแห่งนี้  ดินแดงที่ได้รับพระมหากรุณาธิคุณ และพระปรีชาสามารถขององค์พระมหากษัตริย์ไทย ในสมัยนั้น ท่านทรงมองการณ์ด้วยวิสัยทัศน์อันกว้างไกล  ทรงมีดำริให้ขุดคลองดำเนินสะดวก เพื่อให้การสัญจรนั้นสะดวกดังชื่อ ไม่นานความมั่งคั่งมากมายก็เดินทางเข้ามาสู่ดินแดนแห่งนี้.........

ในเมืองใหญ่ทั่วโลกที่เป็นเมืองท่า เมืองค้าขาย ทุกๆเมืองจะเต็มไปด้วย พ่อค้า แม่ค้า นักธุรกิจ นักการเมือง ข้าราชการ กุลี ผู้รับเหมา ผู้ต้องการเข้ามาแสวงหาโอกาส ผู้เดินทางมาเพื่อขุดทองในพื้นที่อันอุดมสมบูรณ์ และแน่นอน สำหรับ บรรดานักเลง มาเฟีย ผู้มีอิทธิพล โจร ขโมยต่างๆ นี่คือแหล่งทำเงิน  เรื่องราวต่างๆล้วน วนเวียนเกิดขึ้นมากมาย  และหนึ่งในขุนโจรที่สร้างตำนานอันลือลั่น ในพื้นที่ดำเนินสะดวก พวกเราคงไม่มีใครไม่รู้จัก ตี๋ใหญ่จอมโจรในตำนาน

แต่ผมจะไม่มาเล่าอัตประวัติอะไรของ ตี๋ใหญ่ ที่นี่ เพราะผมไม่มีข้อมูลเชิงลึก  กอปรกับประวัติของตี๋ใหญ่ ได้ถูกนำมาเล่า ซ้ำแล้วซ้ำอีก ทั้งทำเป็นละครและภาพยนตร์มากมาย ดังทีทุกท่านได้ทราบ   แต่ผมตั้งใจจะบอกแก่ทุกท่านที่เป็นแฟนงานเขียนของผม  ถ้าท่านจะเรียนรู้จักตัวตนของใครซักคน ท่านไม่อาจมองข้ามประวัติศาสตร์ได้  ถ้าท่านต้องการ จะเรียนรู้ และทำความเข้าใจ ชนชาติไหน หรือหมู่ใดก็ตาม   ท่านพึงเรียนรู้จากบรรพบุรุษของพวกเค้า  เช่นเดียวกัน คนดำเนินฯมีประวัติในเรื่องความห้าวหาญ เด็ดเดี่ยว และความเป็นนักเลงอยู่ในตัว ตั้งแต่อดีต จวบจนปัจจุบัน .............
****************************************************************************** 

ในวันที่ เก่งดำเนินเข้ากรุงเทพฯ เก่งดำเนิน ได้เริ่มต้น เรียนอาชีวะที่เซนต์จอห์นก่อน  และเรียนเพียงเทอมเดียวก็ตัดสินใจ ย้ายไปเรียนต่อที่ปัญจะฯ      

ส่วน แมงวันแม่กลอง  เมื่อจบมัธยมต้น จากแม่กลอง ก็เริ่มต้นชีวิต อาชีวะ ที่ปัญจะเลย     และที่นี่เอง ที่ๆทั้งสองพี่น้อง เก่งดำเนินและ แมงวันแม่กลองได้เริ่มสัมผัสชีวิตช่างกลฯ ร่วมกันเป็นครั้งแรก...
*************************************************** 

ถ้า ตี๋ใหญ่จอมโจรผู้ยิ่งใหญ่แห่งดำเนินสะดวก  คือไอดอลของเหล่าวัยรุ่นทั้งหลายในยุคนั้น  ทั้งในเรื่องจิตใจที่เหี้ยมเกรียม  บวกกับบุคลิกที่โดดเด่น และ การปรากฏกายพร้อมด้วย แว่นตา Rayban สีดำ ที่เป็นเสมือน เครื่องหมายการค้าของจอมโจรคนนี้  เพื่อนๆ 207 คงจำได้ดีกับบุคลิกของ แมงวันที่นอกจากจะทำสำเนาถูกต้อง ถอดแบบมาจาก ตี๋ใหญ่แล้ว   ว่ากันว่า ใจของเพื่อนผมคนนี้ก็นิ่งไม่แพ้กัน
แมงวันแม่กลองญาติผู้พี่ของ เก่งดำเนินเติบโตมากับลุ่มแม่น้ำแม่กลอง  ครอบครัวประกอบอาชีพเรือลาก(ปลา)  เตี่ยและแม่ ของเพื่อนผมคนนี้ เป็นนักสู้และนักแสวงหาโชค ด้วยความกล้าของครอบครัวนี้  เตี่ยกับแม่ของแมงวัน ตัดสินใจทิ้งแม่กลองไปเสี่ยงโชคที่สงขลา เพื่อทำธุรกิจเรือลากที่นั่น เพื่อให้ชีวิตครอบครัวได้มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น    ทำให้ แมงวันต้องอาศัยอยู่กับอาม่าที่แม่กลอง 

แมงวัน ในวัยเด็กจึงต่อสู้กับความรู้สึกของตัวเองมากกว่าเด็กในวัยเดียวกัน   พอย่างเข้าวัยรุ่น แมงวันซึ่งได้เลือดนักสู้มากจากพ่อ-แม่ ได้เริ่มเข้ามาเป็นเด็กติดรถหกล้อ ส่งหอมกระเทียมสายภาคเหนือ ที่บ้านญาติผู้น้องคือ เก่งดำเนิน และที่นั่นเอง  ทำให้ทั้งคู่ ได้เป็นทั้งญาติกัน เป็นทั้งเพื่อนเล่นกัน   
แมงวัน เริ่มชีวิตอาชีวะ ที่โรงเรียนปัจจะฯ ย่านจตุจักร  เรียนได้ไม่ถึงปี ด้วยนิสัยที่มีความเป็นนักสู้สูง  ปัจจะฯจึงไม่สามารถตอบโจทย์แมงวันได้ และก็เหมือนกับอยู่ผิดบ้าน  แมงวันจึงตัดสินใจย้ายมาเรียนที่ บุรณพนธ์   ที่ๆเพื่อนผมคนนี้ได้สร้างตำนานเอาไว้มากมาย จนกลายเป็นหนึ่งในบุคคล ที่มีคนรุ่นหลังถามถึงมากที่สุดคนนึง

********************************************************
บทเรียนแรกในชีวิตอาชีวะ

เฮ้ย...เพื่อน นายเรียน BU เหรอวะน้ำเสียงที่ยั่วยวนกวนประสาท สุดๆเท่าที่ เคยได้ยิน  เป็นประสบการณ์แรก ของสองพี่น้องในนามบุรณพนธ์  ..............  
ที่ห้างสรรพสินค้าเซ็นทรัลพลาซ่าลาดพร้าวชั้น 3 บริเวณ ด้านหน้า Food Center      บุรณพนธ์ 207  กลุ่มเล็กๆ 3-4 คน ใช้เวลาในช่วงกลางวัน เดินเที่ยวห้างเซ็นทรัลพลาซ่าลาดพร้าว  และเป็นธรรมดาที่พวกเรามักจะยืนเกาะรั้ว ที่ชั้น 3  เพื่อมองดูบรรยากาศเบื้องล่าง อันเป็นที่ตื่นตาตื่นใจของพวกเรา BU207 รอบค่ำ  ในยุคนั้น..... 

เฮ้ย...เพื่อน นายเรียน BU เหรอวะถอดช็อปให้เราหน่อยดิเพื่อนเสียงเหมือนพี่กี้ร์ อริสมัน ตอนอมฮอลล์พูด
 ต้นเสียงในเสื้อช็อปสีดำ เดินเข้ามาตบซ็อป เก่งดำเนิน แบบภาษาบ้านบ้านเรียกว่า กวนตีนมาก    นี่คืองานแรกในยูนิฟอร์มบุรณพนธ์  ที่ เก่งดำเนิน และ แมงวันแม่กลอง  พบกับ คู่อริจากเทคโนฯประชาชื่นนั่นเอง   เทคโนฯประชาชื่นมาในเสื้อช็อปดำ ยืนล้อม เก่งดำเนิน/แมงวัน พร้อมทั้งขอเสื้อช็อปแกมบังคับ

แต่นักเลงบ้านนอกนั้น ไม่ได้มีเพียงสำเนียงที่เหน่อแบบตรงไปตรงมาเท่านั้น   หากปากกับใจ ยิ่งตรงกว่านั้นอีก     เก่งดำเนิน ตอบด้วยสำเนียงคนราดรี (อ่านว่า ราด-รี) ว่า กูใส่มาจากบ้านแล้ว จะให้กูถอดได้ไง  มึงอยากได้มึงเข้ามาถอดเอง   จบสำเนียงเหน่อๆของเพื่อนผม และด้วยบุคลิกในแบบฉบับของคนดำเนินฯของทั้งสองคน ที่วัยรุ่นในกรุงเทพฯไม่ค่อยคุ้น       เทคโนฯประชาชื่น พูดคำเดียวแล้วเดินจากไป  นายแน่มาก...เพื่อน  (กรุณาลองซื้อฮอล์ซัก 2-3 เม็ดมาอมไว้ในปาก แล้วลองพูดประโยคเดียวกันนี้ที่หน้ากระจก  จะช่วยให้ท่านจินตนาการได้ดีขึ้น...ขอแนะนำ) 
จากนั้นมา  ทั้งสองพี่น้อง จึงเหมือนเริ่มค้นพบตัวเอง  และเริ่มสั่งสมชื่อเสียง มาเรื่อยๆ ในหลายๆประสบการณ์  ซึ่งผมจะไม่เล่าซ้ำ เพราะในหลายๆเหตุการณ์ผมได้เล่าไว้แล้ว และเพื่อนที่อยู่ในรุ่นเดียวกัน หรือเพื่อนที่อยู่ทันรุ่นกัน  ก็ได้แบ่งไปเล่าบ้างแล้วก็มี    ผมจึงขอเก็บรวบยอดเอาไว้เล่า ในมหากาฬย์ตอนท้ายๆ ซึ่งเมื่อถึงตอนนั้นแล้ว   ผมเชื่อว่าท่านทั้งหลายจะทยอยรู้จัก ตัวตน ใน ตัวละครของผมทุกตัว   จนรู้สึกเหมือนตัวเองเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ร่วมกันกับผมและเพื่อน 207 ค่ำ แน่นอน  ผมยืนยัน”””

ด้วยประสบการณ์ที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ  จนทำให้ทางบ้านเริ่มเป็นห่วง และเริ่มหาพระเครื่องชั้นดีมาขึ้นคอกันหลายองค์  .......  หลายเหตุการณ์เกิดขึ้นและจบลงราวปาฏิหาริย์  พวกเราทำในสิ่งที่ เกินกว่า นักเรียนช่างกลทั่วไปกระทำกัน   และหนึ่งในเหตุการณ์สำคัญ ของทั้งสองคนได้ร่วมกันสร้าง และถือเป็นต้นเรื่องของเรื่องเล่ามหากาฬย์ของผมทั้งหมด  ก็คือการก่อตั้ง แก๊งค์ 207 ค่ำ ขึ้นมา

ในยุคแรกเริ่ม สาย 207 มีสมาชิกชุดแรกที่ถือว่าเป็นยุคบุกเบิกอยู่ด้วยกัน 5 คน   เรียกว่า 5 พระกาฬ  คือ  แมงวัน / ซูลู / เชษฐใต้ / ก้อง / เอ้   ถ้าท่านเรียนบุรณพนธ์ในยุคนั้น ท่านจะทราบในทันทีว่า นี่คือ 5 อรหันต์เลย  ใครผ่านด่านทั้ง 5 อรหันต์นี้ได้ ถือว่าสุดยอดแล้ว 

และสมาชิก 207 ในเทอมต่อมา มีเข้ามาเพิ่มอีก 5 คน    ลำดับที่ 6 คือ เก่งดำเนิน  นั่นเอง    ลำดับที่ 7 คือ เจ้าชายกบแห่งซอย 38  ลำดับที่ 8 คือ ตี๋ป้อ ลาดพร้าว 101   ลำดับที่ 9 คือ โจ้ ตะวันรุ่งและลำดับสุดท้ายในยุคนั้น คือ ผู้เขียน หรือผม เล็ก 207 นั่นเอง      โดยที่พวกเรามีแขกรับเชิญพิเศษ ที่มาร่วมแจม เป็นประจำคือ ไอ้บังหรือบังรี เด็กรามซอย 8 เพื่อนตัวเล็กใจใหญ่ของผม และหลายๆคนที่นี่ก็รู้จักเป็นอย่างดี นี่ก็ถือเป็นซุปเปอร์แมนคนนึงของ รอบค่ำเลย  และอีกหลายคนที่ผลัดเปลี่ยนกันมา รวมทั้ง ไอ้ช่อน เด็กบางซ่อนเก่า เพื่อนตัวโต ของผม
และในรุ่นที่ 3 ของสาย 207 ก็มีเข้ามาอีกหลายคน ไม่ว่าจะเป็น เคเล็ก  เคใหญ่  แพ็ทบูรณ์  เจี๊ยบ และสารวัตรฟุ้ง ก็มาแจมในตอนที่อยู่ ปี 4 แล้ว   รวมทั้งโอ๋ 129  ปาน129 และอีกมากมาย ที่ทำให้ครอบครัว 207 ใหญ่ขึ้นมาก ในตอนท้ายๆ

อารัมภบทของผม คงทำให้ท่านทั้งหลายนึกร้อนใจ  อยากให้ผมเริ่มเล่าถึงฉากที่มีการต่อสู้กับสถาบันอื่น ใน มหากาฬย์ 207 กันซักที แต่ช้าก่อน*****    นี่เพิ่งเข้าโหมดการวอล์มอัพเครื่องเท่านั้น   ผมยังมีตัวละครสำคัญอื่นๆอีก  ที่ท่านจำเป็นต้องรู้จัก  และ ตอนต่อไป ท่านพลาดไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง  เพราะผมจะพาท่านเข้าสู่บรรยากาศแบบศุกร์ 13   กับเจ้าของฉายา ไอ้ฮันนีบาล มันคือเจ้าชายกบ ที่ทั้งท่านและผมเอง ก็ไม่อาจ แม้กระทั่งละสายตาได้ แม้แต่วินาทีเดียว
พร้อมฟังกันต่อหรือยังครับ มิตรรักแฟนเพลงทั้งหลาย.....


จากใจ  เล็ก 207



 

    อย่าคิดและเชื่อว่าผมนั่งอยู่คนเดียวในความมืด เพียงเพราะคุณเห็นและอยากให้เป็นเช่นนั้น




 


5 ความคิดเห็น:

  1. พวกอาๆๆ ลุงๆๆ ผมทั้งนั้นเลยคับ

    ตอบลบ
  2. ทุกเรื่องอ่านแล้วสนุกมากเหมื่อนยืนอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วยจริงๆเลยยังมีตัวละครอีก2ตัวเพื่อนอย่าลืมเค้านะ เค้ายังคิดถึงพวกนายอยู่เสมอ..

    ตอบลบ
  3. ทุกเรื่องอ่านแล้วสนุกมากเหมื่อนยืนอยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วยจริงๆเลยยังมีตัวละครอีก2ตัวเพื่อนอย่าลืมเค้านะ เค้ายังคิดถึงพวกนายอยู่เสมอ..

    ตอบลบ
  4. บู มีคนใต้เรียนด้วยเหรอครับ

    ตอบลบ